Ik ben een man van 28, gelukkig getrouwd en trotse vader van twee kinderen, maar ik kon die angst niet van me afzetten. Pas nu begin ik in te zien dat het mijn dwanggedachten waren die mij daarvan overtuigden. Naast de verwerpelijke gedachten zorgde ook mijn lichaam ervoor dat ik keer op keer van slag raakte. Bij het denken aan of het zien van kinderen ervaarde ik namelijk regelmatig tintelingen, schokjes en spasmen in mijn penis. Het meest frustrerende was dat ik mezelf ook moest controleren: voel ik nu wat? Waarom voel ik een lichte erectie? Raak ik nu seksueel opgewonden?
Dit resulteerde in een enorm schuldgevoel, een laag zelfbeeld en weinig seks met mijn vrouw. Ik durfde vaak simpelweg geen seks meer te hebben, omdat ik bang was dat mijn seksuele opwinding veroorzaakt werd door gedachten aan of het zien van kinderen. Als ik seks zou hebben met mijn vrouw dan zou dit bewijzen dat ik dus wel echt opgewonden was geworden van kinderen.
Pavlov-effect
Na veel gesprekken met een psychiater, een therapeut en een seksuoloog ben ik gerustgesteld. Ik ben geen pedofiel. Ik kan opgewonden raken van mijn vrouw, waar een pedofiel enkel en alleen belangstelling heeft voor kinderen. Ik heb ook geleerd dat alles wat met seks te maken heeft je lichaam en/of je penis kan triggeren. Op den duur creëer je zelfs een Pavlov-effect; alleen al bij het horen van een naam van een kind of het zien van een normale foto krijg je dan een fysieke reactie of een bepaald gevoel. Hoe alerter je bent, hoe sterker dit kan zijn. Ook je gevoel kan je misleiden.
Ook mijn eigen gevoel misleidde me. Op den duur dacht ik dat ik opgewonden werd van een meisje in een strakke broek. Grote paniek natuurlijk. Maar na een sessie met mijn therapeut begreep ik dat mijn brein (onbewust) associaties kan maken met bijvoorbeeld mijn eigen vrouw in een strakke broek. Zo maakt je brein continu associaties. Je brein is zo’n complex iets! Niemand heeft daar de maximale controle over!
De gedachten verdwijnen weer
Ik dacht echt dat ik pedofiel was, maar de seksuoloog, de psychiater én de therapeut hebben me duidelijk gemaakt, dat er sprake was van een obsessieve angst en indringende gedachten en niet van pedoseksualiteit.
Laat de gedachten en gevoelens maar komen. Je hoeft er niet tegen te vechten. Laat ze maar hun gang gaan. Eens verdwijnen ze weer. Laat je niet gek maken door je gedachten!
Ik wilde mijn verhaal graag doen in de hoop, dat anderen die lijden onder hetzelfde zich erin herkennen en zich erdoor gesteund voelen. Ik heb ervoor gekozen om dit anoniem te doen, omdat het erg persoonlijk is en omdat het te kwetsbaar voelt dit onder mijn eigen naam publiek te maken.
Photo credit: Jake! Jake! I gotta pull over. via photopin (license) – adaptation
Reactie Menno Oosterhoff
Lichamelijke sensaties in het kruis komen veel voor bij pedoseksuele intrusies. In het Engels worden ze “groinal sensations” genoemd.
Als iemand overmatig gefixeerd is op het afwezig zijn van lichamelijke verschijnselen van seksuele opwinding dan kan hij juist allerlei verschijnselen gaan krijgen en waarnemen.
Dit bericht heeft 55 reacties
Groot respect voor de auteur, door dit te delen heeft u ongetwijfeld velen verder geholpen en inzicht gegeven. Ik probeer me als familie te verdiepen in dwang en al zijn facetten en deze blog heeft me zeker weer inzichten erbij gegeven.
Ha allen die dit lezen,
Dit artikel is al van lang geleden, maar heeft mij, net zoals anderen zo lees ik, enorm geholpen. Naast proffesionele hulp is herkenning van lotgenoten iets wat dit heel erg kan helpen!
Ikzelf struggle al een geruime tijd met deze vorm van OCD. Naast deze angst, manifesteert mijn OCD zich ook in smetvrees en opdringerige gedachtes. Het leven met dwang kan soms best zwaar zijn, zoals velen van jullie wel weten.
Ik las in de reacties het in contact komen van lotgenoten. Ook ik zoek eigenlijk wel iets soortgelijks en sta open om met iemand te praten hierover en herkenning en steun bij elkaar te vinden. Misschien dat iemand zich hiertoe aangesproken voelt, of misschien dat iemand mij in contact kan brengen met iemand.
In ieder geval wil ik iedereen bemoedigen: hou vol, vraag op tijd hulp! Je hoeft dit niet alleen te doen en je bent niet de enige!
Inderdaad respect. Zeer bedankt voor dit openhartige artikel waar ik veel herkenning in heb mbt verschillende ocd klachten en soorten ocd.
Is het ook verklaarbaar waarom de ene Groinal response tintelingen geeft, de andere veel zwakker is en weer een andere Groinal response je penis zeer minimaal laat groeien? (geen erectie maar wel iets meer volume).
Vraag voor Menno: kan de lading /angst die een bepaald onderwerp geeft voor een sterkere Groinal response zorgen?
Angst lijkt ocd bij mij te sturen. Waar ik bang voor ben dat gebeurt.
Toen ik las over een intrusie tijdens een orgasme dacht ik: dat zou mij nooit gebeuren, dan zou ik niet meer kunnen leven .
Vervolgens werd ik er bang voor en ja hoor ik kreeg intrusies tijdens mijn orgasme…
Gelukkig begrijp ik nu dat ocd juist daar gaat zitten waar je het niet wil hebben.
Angst kan zeker de kans op groinal sensations vergroten. Waarom het de ene keer meer is en de andere keer minder? Tja, dat zal behalve met angst ook met toeval te maken hebben.
wauw dit beschrijft exact hoe ik me al tien jaar zorgen maak. Goed om te weten dat ik niet alleen ben en hier vanaf kan geraken.
He bah dit heb ik maar dan met h-ocd vreselijk.
Wat kan dwang je leven verzieken het lijkt allemaal zo ECHT.
Ja, Dat is het nare van OCD. Het voelt zo echt.
Ik merk dat ik dwangmatig de leeftijd van dames ga checken.
Dat verward mij soms sinds de OCD klachten.
Zoals vandaag in het nieuws ”Ziekenhuis overspoeld door jongeren met slaapklachten, smartphone boosdoener”. op de website van rtl.
Ik zie een foto van een dame die naar beneden (lichaam is niet te zien.) kijkt waardoor het al lastiger is om de leeftijd in te schatten. Bovendien lijkt het of ze make up op heeft gezien haar donkere wimpers.
Ik denk eerst dat ze er wel goed uitziet maar voel mij vervolgens een viezerik want denk toch te zien dat ze ook wel 13, 14, 15 kan zijn, of toch 18?
Ik blijf gewoon twijfelen!
Nu komt het: Als ik het vervolgens los laat en denk: wat ik ook vind ”so be it”. Zodra ik dat doe kan ik vaak beter inschatten hoe oud de dame is of besef ik dat het soms op 1 foto gewoon niet duidelijk te zien is wat ik dan kan accepteren.
Zoals uit het voorbeeld aangehaald uit het nieuws van vandaag zie ik nu ik zonder angst kijk dat de dame wel erg jong is en ik er niet op zou vallen.
Een vriend zei dat dit normaal is (twijfel over leeftijd.) wanneer een puber dame niet duidelijk op een foto staat of bijvoorbeeld make up draagt zoals tegenwoordig bijna al die meisjes. Hij zei dat meer mannen een puberdame knap kunnen vinden maar dat inderdaad haar gedrag in zo een geval maakt dat je er niet op valt.
Is bovenstaande ook OCD Menno? En het artikel wat ik aanhaal dat je twijfelt over de leeftijd ook of is dit in zo een situatie wel normaal? Bedoel een foto is een momentopname.
Voor de duidelijkheid ik knap af op kinderachtig gedrag bij vrouwen ook al zijn ze in de 20. Ik weet dus ook dat ik niet op te jonge vrouwen val maar toch is die dwang er.
Het komt inderdaad dwangmatig over. Onrust of er niet iets fout is, controleren of de leeftijd wel klopt etc.
Loslaten lijkt me het beste.
Los laten is inderdaad het beste, weet ik uit eigen ervaring, ik had ook last van waar in het artikel over gesproken is.
niet bang zijn, en er niet aan denken. gewoon proberen de gedachtes van je af te laten glijden.
Hallo,
Ik ben dankbaar dat ik deze site heb gevonden. Helaas is er zo weinig te vinden over POCD 🙁
Momenteel ben ik ook zeer ongelukkig. Ik zit midden in een wekenlang aandurende zelfverwerping….(eigenlijk is dit al heel lang een probleem maar nu speelt het heel erg op): de angst een pedofiel te zijn, misschien al erge dingen gedaan te hebben. Wat ik helemaal niet weet. Maar het is ook zo een wanhopig gevoel als je in situaties komt, in contact komt met kinderen en doodgeworpen wordt door de intrusies……en ACHTERAF denk ik dan, OMG, ik heb iets gedaan.
Ik word zo wanhopig en verdrietig van deze gedachte 🙁
Dit zou me echt het leven kunnen kosten. Als ik zeker zou weten dat ik iets heb gedaan heeft het leven voor mij geen zin meer.
Misschien is hier iemand die weet wat ik zou kunnen doen. Om hier uit te komen.
Sinds 2.5 jaar volg ik een deeltijdtherapie voor BPS en nu in de laatste fase van mijn therapie zijn we toe aan het werken aan mijn OCD. Maar ik ben zo bang dat ik niet te helpen ben…. mijn OCD heeft zo een verwerpelijke vorm. Ik ben zo bang dat ik alles ben wat ik denk. Intussen zijn we aan het graven in het verleden voordat mijn intrusies begonnen. Ik heb een paar herbelevingen gehad…..en sindsdien weer heel erg veel last van mijn POCD 🙁
Ik heb altijd van kinderen gehouden…..maar mijn van nature “moederinstinct” sterft helemaal af…..ik kan geen kind of baby onbezorgd op het hoofdje aaien, vasthouden, op de arm nemen…… ik kan nog niet eens gewoon naar ze kijken zonder helemaal doodgegooid te worden door alle intrusies. Ik blijf liever uit de buurt van kinderen 🙁 , ze moeten vooral niet aan mij komen of op mn schoot komen zitten want dan verkramp ik helemaal van binnen.
Maar het ergste is…ik heb al de overtuiging dat ik ook echt mijn gedachtes ben, en dat ik mss al dingen heb gedaan (in de situaties dat ik dus last had van die intrusies) 🙁
Wat moet ik doen? Wat kan mijn hulpverlener het beste doen? Ze is heel erg aan het zoeken met mij welke aanpak het beste is…….heeft dat graven in het verleden wel zin?
Het lijkt erop dat je ook last hebt van false memory syndrome. Dan zijn de intrusies zo sterk, dat je je meent te herinneren, dat je misschien wel echt dingen gedaan hebt.
Deze vorm van OCD is inderdaad verschrikkelijk. Andere ook wel, maar deze zeker. Er is de mogelijkheid te praten met een lotgenoot, maar dan moet je me even mailen. M.oosterhoff@lentis.nl Verder mag je therapeut mij wel benaderen als ze wil overleggen.
Heel veel sterkte in elk geval .
Hallo
Ik heb zojuist een reactie geplaatst. Ik zie uw reactie en wat zal dit moeilijk voor u zijn . Ik hoop dat het beter met u gaat nu. Ik heb er ook zo veel last van gehad. Het gevoel is zo heftig. Dat u bang bent dat r al wat gebeurd is zegt me alleen maar dat dit juist niet zo is. Het is puur de angst. Juist het feit dat u r zo bang voor bent zegt iets over u. Nl dat u een goed mens bent die deze intentie juist niet heeft. Ik hoop dat u er uit komt. Zelf heb ik veel aan het geloof in Jezus. Hij is er ook voor u. Heel veel sterkte
Wat een fijne reactie!
Dankjewel.
Dankzij mijn noodkreet vorig jaar hier op dit forum is er wel een balletje aan het rollen gekomen en ben ik in contact gekomen met de heer Oosterhoff. Mijn eigen therapeut en hij hebben inmiddels ook contact gehad. Het feit dat ik erkenning heb gekregen voor mijn probleem, en dat het zwaar is….dat alleen al heeft heel veel voor mij betekent. Het gaat in ieder geval beter dan toen maar het “probleem” is niet verholpen dus ik weet dat ik zodra ik weer in contact kom met kinderen, weer veel verdriet zou kunnen krijgen.
Binnenkort heb ik een afspraak met iemand die samen met mij naar deze obsessies wil kijken. Dus ik hoop dat ik er dan stap voor stap uit ga komen!
Bijzonder dat u begint over de rol van het geloof. Zelf heb ik ook een gelovige achtergrond, en momenteel weer erg zoekende, dus het betekent wel iets voor me dat u hierover begint.
Mag ik vragen wat u precies heeft geholpen om er vanaf te komen? Misschien helpt het om wat ervaringen uit te wisselen…ook voor de andere vrouw die heeft gereageerd.
Hallo chris
Dat is idd heel bijzonder en het zal ook niet voor niets zijn. Ik heb ontzettend veel aan mijn geloof. Ook al is het soms nog zo zwaar ik weet dat hij bij me is en mij niet veroordeelt. Wat ik allemaal al heb geprobeerd…. ..therapieën. maar wat me heel goed helpt is paraxetine. Een anti depressiva die helpt mijn obsessies en dwanggedachten te verminderen. Heeft u ook medicatie? Ik heb ondanks de medicatie af en toe een terugval. Ik heb meerdere obsessies. Ik ben altijd aan het twijfelen over mijn gevoelens voor mijn man. Is het genoeg? Vind ik hem aantrekkelijk? Etc. Wanneer we gaan vrijen ben ik vaak wel op mijn hoede. Stel dat ik weer dwanggedachten krijg. De gedachten kunnen gaan over sexueel misbruik van kinderen… al is dat bijna nooit meer zo.. maar het kan ook zo zijn dat ik aan iets heel ergs denk vlak voor het hoogtepunt. Het gekke is dat ik dan heel gemakkelijk een hoogtepunt krijg. Ik wil dit niet dus meestal geef ik dan aan dat ik niet verder wil gaan. Het kan zelfs gaan over mijn eigen kinderen. Hoe erger het is wat ik denk des te meer spanning geeft het en des te gemakkelijker bereik ik een hoogtepunt. Ik voel me dan altijd heel naar na die tijd. Alsof ik heel slecht ben. Bent u ( zullen we je zeggen? ) getrouwd? Heb je ook andere obsessies? Je bent een vrouw toch?
Hallo,
Zeg maar “je”. Ja, ik ben een vrouw. Helaas nog single …want, ja en DAT is het tegenstrijdige bij P-OCD….ik vind mannen wel heel erg interessant 😉
En dan toch die angst altijd hebben op kinderen of pubers te vallen.
Ik heb veel verschillende obsessies (gehad), van intrusies over kinderen, tot dieren, angst iets te veroorzaken waardoor ik iemand zou kunnen schaden. Als kind had ik allerlei ritueeltjes om van alles te verhinderen. Zo bang was ik dat ik iemand iets kwaads zou kunnen aan doen.
Ook poetsen….gebeurt vaak nogal dwangmatig. Ik wil controle houden over alles. Vermoeiend.
Maar het ergste vind ik gewoon die intrusies over kinderen EN dieren. Ik voel me dan inderdaad de grootste viezerik die er bestaat en het zorgt voor een diepe zelftwijfel en zelfverwerping. En ook een boosheid erover dat ik er last van heb want ik ben juist iemand die enorm beschermend is naar kinderen en dieren toe. Inmiddels ben ik qua emoties erg afgekoeld en lijkt het alsof kinderleed me niks doet…. Maar ik denk dat ik gewoon afstandelijk ben geworden om mezelf te beschermen.
Ok, dus je slikt medicatie. Ik heb jaren geleden wel medicatie geslikt maar het heeft niet veel gebaat denk ik. Ik wil er zo graag van af! Het heeft al zo veel kapot gemaakt. Ik snap ook niet waarom ik dit heb….uitgerekend ik die vroeger altijd graag kinderen wilde en ook elk diertje in nood redde!
Maar goed. Je beschrijft hoe je soms aan je kinderen denkt. Dat lijkt me ook echt zwaar. En dat is precies de reden waarom ik dacht, als ik het nu al zo zwaar heb dan mag ik geen kinderen krijgen.
Het helpt me trouwens wel om het met vrienden erover te hebben. Doe dat niet vaak maar….het werkt enorm bevrijdend.
Bedankt voor je reactie. Ik heb het heel enkel wel eens gehad met mijn kinderen maar ik weet wel zeker dat het puur de angst is om dingen te denken.ik heb enorm veel aan de medicatie. En nu ik deze site geb gevonden merk ik hoeveel rust het me geeft te weten dat dit dus echt bestaat. Angsten dwanggedachten hebben die sexuele prikkels geven. Voor mij heel geruststellend. Ik voel me zoveel meer ontspannen de laatste dagen. Maar echt waar. Je bent niet de enige. En er rust een taboe op dus ws zijn er veel meer. Ik ben ooit eens bij een sexuoloog geweest en die deed er heel luchtig over. Ze had zoiets van….het zijn maar gedachten….heeft niets met de werkelijkheid te maken. Je moest eens weten wat ik allemaal hier in mijn praktijk hoor zei ze dan. Het zijn maar gedachten. Je doet er niks mee. Als ik jou verhaal zo lees dan weet ik dat je er niks mee zou doen. Het is ws zo met je aan de haal gegaan dat je helemaal verkrampt bent en die kramp die angst maakt dat je sexuele prikkels krijgt en dat is zo verwarrend. Eens had ik het met iemand over dit gevoel. Ze vertekde me dat haar man soms opwinding kon voelen als zijn dochter er mooi uit zag. Maar hij heeft geen ocd. Dus die maakt zich verder niet druk en dus gaat t weer weg ik hoop echt dat he er uit gaat komen. Ik vind het fijn om een reactie te krijgen.
Hi Chris,
Wat jij beschrijft is precies wat ik door maak. Ik heb deze intensieve gedachten al zo lang, maar sinds dat het leven op zijn kop staat door Covid zit ik in een neerwaardse spiraal. Ik heb heel vaak gedacht aan zelfmoord.
Als ik pedofiel ben heeft het leven voor mij geen zin meer.
Ik zit sinds een aantal maanden weer in therapie, maar dit keer bij een centrum gespecialiseerd in angst en dwang. Hier ben ik in een heftig traject van exposure therapie beland. Langzaamaan merk ik dat het steeds iets beter gaat maar dit is echt het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen in mijn leven.
Ik wil je alleen een hart onder de riem steken: er zijn anderen (ook vrouwen) net zoals jij en zoals de andere auteur.
Veel sterkte, het wordt echt beter. Je geest zal je blijven plagen en door die exposure zal je winnen. De gedachten zullen verdwijnen.
Ik ben zo blij dat u dit schrijft. Eindelijk iemand die hetzelfde heeft als ik.ik ben een vrouw. Mijn zusje is misbruikt toen ze 7 jaar was en ik merkte dat als ik aan dat misbruik dacht ik opwinding voelde. Prikkelingen. Ik begon te geloven dat ik ook opgewonden werd van kinderen. Ik begon ze te vermijden. Als ik een kind zag controleerde ik mezelf door te checken of ik wat voelde en ja hoor…..daar waren de prikkels weer. Tijdens het vrijen met mijn toenmalige vriend konden de gedachten zich vlak voor het hoogtepunt aan me opdringen en kreeg ik ook daadwerkelijk een orgasme. Erg verwarrend . Ik heb ook therapie gehad maar het is zo fijn om het eens te lezen van een ander…..niet verkeerd bedoeld hoor…..ik kan nog steeds prikkels voelen van vreemde gedachten. Van erge gedachten waar ik bang van word. Ik ben dan ook vaak op mijn hoede wanneer ik ga vrijen met mijn man. Zo jammer…..
Lichamelijke sensaties kunnen ook door spanning en angst veroorzaakt worden. Groinal sensations heet dat. Een bekend verschijnsel bij pedoseksueel ocd. Het maakt de onzekerheid nog groter. Pedoseksuele ocd is een hele nare vorm van ocd waar mensen behrijpelijkerwijs nauwelijks over durven praten. Helaas ook vaak geen hulp voor durven zoeken uit angst dat zal blijken dat het toch echt is. Maar we weten dat intrusies , indringende gedachten nooit tot handelen leiden omdat het geen impuls is. Het is de obsessieve vrees voor een impuls . Net als bij smetvrees iemand obsessief bang is voor smet die er niet is.
Dit is alles heel erg herkenbaar!!!
Ik ben zelf trouwens ook een vrouw.
Ik heb altijd veel van kinderen gehouden en wilde ze altijd graag hebben. Alleen de afgelopen jaren ben ik nogal….emotioneel zeer afstandelijk geworden en voel inmiddels weinig positiefs als ik in contact kom met kinderen…daar waar vroeger dat natuurlijke moederinstinct was bij elke baby die ik zag…zit nu een afstandelijkheid, een heleboel angstige sensaties/prikkels, nare intrusies…
Maar ik hoop op verbetering…dit hoort niet bij mij. En inmiddels heb ik over dit “probleem” met veel mensen gesproken…. en ik hoop dat u ook de juiste hulp zoekt. Het is niet goed om alleen hiermee te blijven zitten want het is verschrikkelijk 🙁 En het zelfbeeld en alles wordt hierdoor enorm beschadigd, ik weet er alles van.
U bent niet alleen.
Het zou eigenlijk zo fijn zijn om met lotgenoten hierover te kunnen praten he.
Lieve groet
Beste Chris
Er is eens iemand geweest, die op onze nieuwsbrief een oproep heeft gedaan voor lotgenotencontact. Als je me mailt dan kan ik hem vragen jou te maillen.
Dit soort intrusies zijn verschrikkelijk naar. Dat dingen die weerzin in je oproeppen zich aan je opdringen. Je bent het niet zelf, het zijn geen verdrongen wensen. Het zijn juist de dingen die je niet wilt die op deze manier boven komen. Mensen voeren hun intrusies nooit uit.
Ik denk, dat erover praten met anderen helpt , maar ik snap dat er een grote drempel is.
Ik zou wel een praatgroep willen organiseren, maar de afstand is dan vaak een probleem.
Hallo meneer Oosterhoff,
Bedankt voor de reactie! Ik zou inderdaad graag contact willen met lotgenoten. Een tijdje terug heb ik een paar keer contact met u gehad, ook mijn individuele behandelaar. Toen had u het ook over lotgenotencontact. Helaas ging het toen niet door….dus als er nu een andere mogelijkheid is GRAAG 🙂
Ik zal u een mail sturen!
Vriendelijke groet,
“Chris”
inmiddels is er een besloten forum . Daar kun je je voor opgeven.
Chris ik herken alles van je , ben blij dar ik deze site heb gevonden. Dank dank voor je moedige verhaal! Ben 50 en ook vrouw zonder kids en een relatie durf ik nu niet meer aan door deze dwanggedachte grt ik zoek lotgenoten contakt heel erg. Durf zelfs bijna niet te scheijven omdat ik ook nog is para kan zijn
Hai Chris, ik las jouw bericht op ocd net… ik herken mij enorm… kunnen we in contact met elkaar komen? Ik heb echt hulp nodig, ik verlies de zin van het leven en dat maakt mij zo verdrietig… intussen zegt mijn arts dat zij geen urgentie af kan geven etc… Het is enorm urgent! Enorm… Ik hoopten bericht van je te ontvangen.
Beste mensen,
Enorm blij ben ik, dat er mensen zijn die hetzelfde hebben als ik. Het is zo vervelend, het beheerst je hele leven.m. Vroeger had ik altijd al enorme angsten, om ziek te zijn, om films die ik had gekeken. Ik kan dingen zo moeilijk loslaten. Toen ik een relatie kreeg met mijn huidige vriend was mijn grootste angst dat hij vreemd zou gaan, ik was in alle staten, het beheerste me volledig. We kregen een dochtertje en langzaamaan ging het allemaal stukken beter. Onze dochter is een schatje, ik kan me volledig op haar storten en daardoor heb ik bijna geen last meer van mijn angsten. Tot ik begin dit jaar een programma keek op rtl 4 over een pedofiel. Meestal kijk ik zulke programma’s al niet om mezelf te beschermen,l tegen angsten, maar als je eenmaal zoiets aan het kijken bent is het moeilijk om het af te zetten. En ja hoor ik was ervan overtuigd. Ik heb dat ook. Ik werd zenuwachtig om ze in badje te doen, om ze te verschonen. Ook ik kreeg de tintelingen en rare gevoelens. En ik heb ze nog steeds. Zelfs als ik kinderen op straat zie lopen of als ik foto’s zie van kinderen. En toch blijf ik er naar kijken om mezelf te controleren of ik er niet opgewonden van wordt. En ik vind het vreselijk. Ik hou het meest van haar in de hele wereld en toch heb ik zulke rare gedachtes, het maakt me zo verdrietig. Het belet me om volledig van haar opgroeien te genieten. Er zijn dagen en zelfs weken dat het beter gaat, dat ik er bijna geen last van heb. Maar sinds een aantal weken is het weer in alle hevigheid terug. Ik ben vaak alleen want mijn vriend is i.v.m. zijn werk heel de week van huis. Ik heb dus veel te veel tijd om na te denken en dat maakt me soms helemaal gek. 100 keer op een dag vertel ik mezelf dat het niet echt is, dat het ’tussen mijn oren’ zit. Maar altijd blijft er die angst… wat nu als het wel echt is. Seks staat momenteel op een laag pitje, het gebeurd wel soms maar echt ervan genieten lukt niet. Altijd maar die afschuwelijke beelden en gedachten die tussendoor flitsen. Mijn vriend vind het maar moeilijk te begrijpen, hij kan zich het absoluut niet voorstellen. Als ik erover begin zit hij me aan te kijken of ik compleet gestoord ben…. dat maakt het er niet bepaald makkelijker op. Naar een professional stappen durf ik (nog) niet. Ik hoop dat het een beetje slijt en dat het ooit allemaal goed komt.
Liefs …
Zo herkenbaar! Ik ben dezelfde persoon met het verhaal over het misbruik van mijn zusje. Daar ging het mis. Als ik er aan dacht kreeg ik prikkels en later kreeg ik er ook soms een orgasme van. Ik heb wel hulp gezocht. Ik wil even tegen je zeggen dat de hulpverleners het helemaal niet raar vinden. Zeg hebben me zelfs ( onafhankelijk van elkaar) gezegd dat het niet raar is om prikkels te voelen in bepaalde situaties. Zelfs niet als het om een kind gaat. Dat kan gebeuren. Het probleem is dat wij met onze ocs er een heel groot iets van maken. En dat het ons gaat beheersen. Daardoor wordt het gevoel alleen maar versterkt. Er komt angst bij en spanning etc en daar kan het lichaam ook weer op reageren. Dus raar ben je niet! Je hebt iets. Je hebt een dwangklacht en je lijf reageert. Het is jammer dat je vriend het niet begrijpt. Ik kan alleen maar aan raden om hulp te zoeken. Misschien kan hij ook een keer mee. Verder bid ik veel. Ik heb enorm veel steun aan t geloof. Ik hoop echt dat je hier uit komt!!
Dankjewel voor je reactie! Ik moet helpen dat het enorm helpt nu ik het eens van me afgeschreven heb. Ik heb het weer eens met mijn vriend besproken en gelukkig begreep hij het min of meer. Hij schrok de eerste keer enorm. Ik kan het goed begrijpen, als bij met zo een verhaal aan zou komen zou ik me ook rot schrikken. Waarom zijn we nu toch altijd zo bezig met die gedachtes he, het leven kan zo mooi zijn! Graag zou ik er eens echt oprecht van willen genieten en m’n hoofd eens een dagje uitzetten.
Hey 🙂
Kan me alleen maar aansluiten bij het eerste antwoord op jouw reactie. Hulpverleners kijken hier echt niet ´raar van op. Ik heb laatst met een vriendin over gesproken die zelf gezondheidswetenschappen heeft gestudeerd en me vertelde dat een docent in een college aangaf dat OCD met deze specifieke angsten (omtrent pedofilie) VAKER voorkomt dan men vermoedt.
Dat komt doordat mensen er niet over durven praten. Logisch, het is niet echt bekend en er heerst natuurlijk een enorm taboe 🙁
Het is een enorme lijdensdruk, en ik weet hoe diep het gat kan zijn waar je in kunt vallen…. en ik heb toen echt veel gehad aan de steun van hulpverleners. Ook al konden ze me toen niet al die gedachten wegnemen…en verwarrende gevoelens/prikkels, maar ze hielpen me. Alle stapjes die je zet ….kunnen je helpen. En ik weet niet of het vanzelf overgaat. Misschien bij de een of ander, maar ik ga niet meer wachten. En jou wens ik ook genezing!
Heel veel sterkte!!!
Ik mag geen diagnose stellen op een berichtje maar dit kan haast niks anders zijn dan pedoseksuele ocd. Het voortdurende controleren of he geen foute dingen voelt werkt eigenlijk helemaal verkeerd. Het maakt alleen maar angstiger en je voelt altijd wel iets wat he juist weer onzeker maakt. Het zijn geen wensen. Het zijn stoorzenders. Het beste is ze totaal niet serieus te nemen. Ik ben bezig een besloten griep te maken waar mensen daarover kunnen praten want er zijn meer mensen die lijden onder deze hele nare vorm can intrusies – indringende gedachten en ze zijn allemaal bang om erover te praten. Als je daaraan wilt meedoen moet je me mailen. Ik zal je email niet aan een ander doorgeven. M.oosterhoff@lentis.nl
Heb je er nog steeds last van of heb je het overwonnen? Zou het erg waarderen
Daina, wat zou je waarderen en aambeien u’s je vraag gericht?
Excuses. Autocorrectie maakt er aambeien van. Het was : aan wie
Hallo Daina,
Het is even onduidelijk wie je precies bedoelt maar met mij gaat het in ieder geval beter als toen ik vorig jaar hier voor het eerst reageerde.
Ik sta inmiddels al een poosje op de wachtlijst voor een behandeling bij Virenze in Maastricht.
Voor mij persoonlijk geeft het geloof aan G’d hoop…en ook het delen van dit probleem bij vrienden! Het geeft een enorme verlichting om te merken dat vriendinnen die zelf al kinderen hebben…..mij niet als “slecht”te zien. Neemt niet weg dat ik een baby nog niet op de arm durf te houden. Maar erover praten verlicht het verdriet een beetje.
Er is hoop! Maar de eerste stap is om erover te praten.
Groetjes,
Christina
Hallo. Wat een herkenbaarheid allemaal!! Ik heb zelf al zo’n 30 jaar last van intrusies. En al die tijd nooit over durven praten. Pas twee jaar geleden de stap genomen en hulp gezocht. Het gaat inmiddels stukken beter met me. Van dwangmatige handelingen naar intrusies, allerlei gedachten waar ik juist bang voor ben dat ik dat zou willen. Heel erg. En hoe meer angst, juist dan komt de intrusie. Nu sinds een half jaar ook last van fysieke intrusies, met name in mijn kruis. Heel erg schrikken. Ik vind het vreselijk en het brengt mij enorm aan het twijfelen over wie ik ben. Terwijl ik eigenlijk erg goed weet wie ik ben en wat ik wel en juist niet wil. Het lijkt erop dat mijn dwang me in de greep probeert te houden. Wat ik hier lees komt mij zo ontzettend bekend voor. En sterkt mij enorm, juist omdat er zo weinig over te vinden is.
Hoi! Ik vroeg me af of dit ook kan zijn met seksuele gedachten over mensen met je eigen leeftijd, die je eigenlijk niet wil. Want ik ben (geloof ik) aseksueel (daar zijn veel aanwijzingen voor) maar ik heb wel veel van die gedachten en soms ook tintels (ik ben een meisje). Ik weet wel zeker dat ik OCD heb in veel vormen, maar ik kan niet goed het onderscheid maken tussen OCD en echt, want mensen zeggen dat het normaal is “om erover na te denken en te fantaseren” terwijl het voor mij echt niet als natuurlijk en gewenst voelt! Weet u hier meer over?
Beste Lai
Seksuele gedachten die je niet wilt zijn wat anders dan fantaseren. Dus in die zin kunnen het heel goed intrusies zijn
Ongelofelijk bedankt voor deze post! Ik maak(te) me nu al een tijdje zorgen, omdat ik van kinderen (ook) opgewonden kan raken. Ik ben 17, dus volgens de wet kan ik niet eens pedofiel zijn volgens mij, maar toch maakte ik me zorgen. Een meisje dat gebukt stond *kon* voor mij al een prikkel zijn. Nooit heb ik ook maar een drang gehad om een kind aan te raken, maar toch. Super bedankt!
Nog 1 vraagje: kun je ook anoniem zonder dat je ouders het weten een psycholoog bezoeken (voor 1 bezoek ofzo)?
Heel erg goed dat je dit op internet hebt durven delen! Ik heb hier ook heel lang last van gehad. Jarenlang straatvrees. Ik woonde op mijn 24e nog steeds bij mijn moeder. Ik durfde nooit alleen gelaten worden, omdat ik bang was dat ik in een impuls mijn pik eraf zou snijden of mezelf van kant zou maken. Ik voelde me echt een monster zoals Marc Dutroux. De angsten waren zo ontzettend sterk! Er was gelukkig nog wel een heel klein restje relativeringsvermogen, waardoor ik kon denken dat ik vooral last had van angst om het te zijn.
Seksualiteit is iets wat je niet kan sturen. Ik kwam er in mijn puberteit achter dat ik homoseksueel ben. Gek genoeg kon ik dat wel snel aanvaarden. Ik had eigenlijk meteen door dat het toch geen zin heeft om daartegen te vechten. Je hebt het als homo weliswaar iets moeilijker dan hetero’s, maar ook dan blijven er zoveel mogelijkheden over om te leven zoals je wilt.
Maar ik had ook grote problemen met mijn mannelijkheid. In mijn beleving was ik dat niet. En ik dacht; het gaat hoe dan ook gebeuren dat ik later een ordinaire valse nicht ben of zo. Ik voelde mij daar tegelijkertijd heel schuldig door, want niemand kiest immers om af te wijken van de norm in zijn seksualiteit.
Inmiddels besef ik dat dingen alleen maar erger worden als je het krampachtig onder controle wilt houden. Ik weet heel goed wat het is om angst voor controleverlies te hebben. Het klinkt zo ontzettend afgezaagd, maar hou je voor dat dingen waar jij bang voor bent niet perse waar hoeven te zijn. Als je iets niet zeker weet, tja er is kans dat het fout kan gaan. Maar het kan ook goed gaan!
Seks met minderjarigen is strafbaar. Het hebben van pedofiele gedachten, daar kan niemand je voor berechten. Heel veel mensen keuren je bij voorbaat al af wanneer je pedofiel bent. Maar er zijn ook mensen met harses in hun hoofd en kunnen begrijpen dat jij er niks aan kan doen als je dat soort gedachten hebt en je ook willen helpen om het niet te praktiseren. Er is dus … in het ergste geval … nog steeds een optie voorhanden waardoor je niet bang voor jezelf hoeft te zijn.
Maar hoe weet je of je pedofiel bent? Heb je een paar keer gefantaseerd over een meisje van 16 terwijl jij zelf bijvoorbeeld 40 bent? Denk je dat andere 40-jarige mannen hierover niet fantaseren? Of 40-jarige vrouwen die fantaseren over de 16-jarige vriend van hun dochter?
Waarschijnlijk heb je gewoon een hoog libido in plaats van dat je een gevaarlijke zedendelinquent bent. Een hoog libido is alleen maar goed. Geniet ervan! De grootste fouten die je in het leven kan maken, is door alles uit de weg te gaan
Hoi,
Speel je bij dwanggedachtes altijd zelf een hoofdrol of kan het ook zo zijn dat enkel een kind voorstel of ‘onbekend’ persoon en kind? Of gaat het dan om fantasieën.
Ik word lastig gevallen door een zin dit beeld krijgt en te maken heeft met pedofilie. Uit het niets houd het mij bezig en geeft het sensaties. Dit wil ik helemaal niet.
OMG!!!!!!!!!! Bedankt voor dit!!!!!! Omg!!!!!!!!
Hoi 🙂
Bedankt voor het delen van dit bericht.
Zelf ben ik 27 jaar en heb sinds 6 jaar last van pedoseksuele gedachten en gevoelens.
Voor deze gedachte heb ik een andere gedachte gehad. Deze ging namelijk over mijn vader die seksuele handelingen uitvoerde bij mij en waar ik een beeld bij kreeg. Ook werd ik hierdoor geprikkeld en twijfelde of ik ooit misbruikt ben geweest door iemand.
Nee.
Deze beelden/gevoelens gingen weg toen ik op mezelf ging wonen.
Toen zat ik een avond op de bank en bedacht ik me… Wat is het ergste dat ik kan denken? Toen kwam ik uit op het seks hebben met kinderen. Deze gedachte ging zijn eigen leven lijden en overal waar ik een kind tegen kwam (hoefde niet eens naar het gezicht te kijken) werd ik al geprikkeld. Ongemak en walging naar mezelf toe. Ik denk dat deze gedachte zo blijft hangen omdat ik geen andere ergere kan verzinnen zeg ik wel eens. Ik heb plaatsen waar kinderen waren erg vermeden maar op mijn werk gaat dit eenmaal niet. Eigenlijk heb ik nooit echt geweten wat ik met kinderen aan moest. Ik vind ze eigenlijk alleen maar irritant en weet ook echt niet wat ik er mee moest. Geen kinderen voor mij dus 😉
Soms heb ik de gedachte dat ik het liefst zie dat ze allemaal verbannen worden uit deze wereld.
Vaak zit ik met mijn handen in het haar. Ik heb veel geprobeerd.. Mezelf gerust te stellen met de volgende zin: Dit is niet wie je bent, dit gebeurt buitenom jezelf. Ook heb ik gedragstherapie gehad. Wat me wel opvalt is dat als ik onderweg ben.. (op reis)
Dan heb ik er minder last van.
Nu snappen jullie vast waarom ik wil vluchten.
Ik kom graag in contact met mensen die zich herkennen hierin..
De overtuiging van mijn gedachte word steeds sterker..
Het hangt er al zo lang…
Stel dat?
Ik voel me zo alleen..
Graag jullie reacties.
Beste vrouw van 27,
ik herken echt heel erg wat je schrijft. ik vroeg me dan ook af of je er al uit bent of je pocd hebt of pedofiel bent? Ik zit zelf ook steeds met de angst dat ik pedofiel ben namelijk.
Groet vrouw van 21
Beste een verhelderend boek kan zijn ‘het duiveltje van de geest’ Zeker eens lezen. Het feit dat je angst hebt wijst er al op dat je mogelijks lijdt aan pocd, maar daarvoor moet eerst gekeken worden of je echt kinderen aantrekkelijk vindt of dat je schrik hebt om ze aantrekkelijk te vinden. Dat is een groot verschil. Smerige ziekte is het gewoon, ik wens het niemand toe. Meestal heb je ook veel andere aspecten van ocd.
Beste vrouw van 27,
Ik herken erg wat je aangeeft. Ik heb precies hetzelfde. Je schreef dat je graag contact wilde met mensen die zich hierin herkennen. Ik zou dat graag willen! Je kunt me mailen via vrouwvan21@gmail.com
Groetjes vrouw van 21
Beste vrouw van 27
Ja, dwangmatige nare voorstellingen gaan juist over de ergste dingen die je je kunt voorstellen. En het is een hele akelige vorm van OCD. Het zijn beslist geen wensen, maarverstandelijk weet je dat ook wel, maar de twijfel blijft vaak. Ik zou je aanraden op http://www.OCDcafe.nl te gaan bij de groep nare voorstellingen OCD. Want je voelt je alleen, maar je bent beslist niet de enige. Het komt best veel voor. Sterkte, Menno
Ik heb hier ook last van. Telkens denk ik als er een kind bij me in de buurt komt aan die vreselijke intrusie. Alles wat je opnoemde kwam mij bekend voor. Ik ging googlen en ik dacht oh instrusies maak je niet druk maar ik ben dan weer bang dat ik juist de instrusies niet heb en het echt bent. Terwijl ik dit voorheen niet heb gehad en het beangstigt mij
Ik zit met dezelfde problematiek, mooi boek om deze gedachten beter te begrijpen, is ‘het duiveltje van de geest’. Daar staan alle vormen uitgelegd, wss heb je niet alleen last van pocd, maar ook van andere denkbeelden van ocd. Zeker een aanrader, was voor mij verhelderend, nadat ik niet wilde geloven dat er niets mis was met me.
Ik hoor dat het boek veel moet verhelderen trouwens.. maar vraag voor iedereen hier eigelijk ik heb contact gehad via de mail en heb veel geleerd vanuit de therapie alles waar je aan denkt groeit met hocd en vast ook met p-ocd denkikk.. maar nu heb ik weer iets raars meegemaakt ik was er eindelijk bijna vanaf k kon t negeren want ik weet alles waar je aan denkt groeit dusja kun je proberen wat je wilt maar t blijft komen en t groeit zoals de naam al zegt! Maar nu heb ik zelf als kind iets meegemaakt iets sexueels waar ik heel lang mee zat en heb t deels verwerkt. Maar ik ging dus checken / vergelijken wat andere jongeren deden op die leeftijd omdat ik dacht dat ik de enigste was. Dus ik zag dat ze op die leeftijd experimiteerden en dat kinderen dat doen dat stelde me gerust want ik dacht altijd dat ik daardoor,wat ik als kind deed n homo was en heb daar heel erg mee gezeten therapie enzv. Maar nu komt het omdat ik t vergeleek las k n verhaal van een jonge van toen die tijd 13 die iets met zijn kameraad had gedaan en ik dacht nog kijk ben vast niet de enigste ( weer die drang dingen vergelijken en checken pff) en ik leesde t verhaal en k ben echt geen pedo ofzoiets maar ik raak sowieso al snel opgewonden van alleen de term sex en ik weet het komt ook door de angst maarja ik las dat dus en voelde m weer groeien omdat ik zoiets las als hard en noem maar op en dasr werd ik.opgewonden van terwijl ik echt geen pedo ben echtniet.
Dus was mijn vraag hebben meer mensen dit die alleen maar denken aan de dingen qua sex want ik word echt niet opgewonden van kinderen ofzoiets nooit never. Maar vind t zo raar want ik heb hocd ocd dus word van alles wat ik denk op sexgebied opgewonden weet iemand wat dit is? Anders was ik homo pedo bi? Noem maar op of zou dat niet kunnen liggen omdat ik zoveel bezig ben met dit gebeuren? Of komt het ook omdat ik n heel hoog libido heb? Want ben er dagen kapot van en ik heb sommige dingen getest ik kan gewoon opgewonden raken met alles wat met sex te maken heeft of ik t nou leuk vind of niet ik kijk alleen na de term sex bijvoorbeeld en dan komt het hebben meer dit? Want nogmaals anders was ik een homo een pedo een bi en noem maar op groetjes j
Wat fijn dat je dit verhaal deelt!
Zelf ben ik een vrouw van 30. Er is misbruik voorgekomen in de familie (niet bij mij zelf, maar wel dichtbij). Mijn opa heeft het misbruik gepleegd. Op een gegeven moment kwam de gedachte: ”Wat als ik zoals hem ben?”
Ergens weet ik dat het niet zo is, maar de groinal response en de gedachte: ”Maar wat als het wel zo is…” Maken het met regelmaat zwaar en eenzaam. Vooral in perioden van stress waar ik momenteel in verkeer, komt het opzetten. We hebben nu een hechte familie, maar het is moeilijk om te delen, omdat het dan te dichtbij komt.
Heel erg bedankt dat je dit deelt, want het voelt dan toch wat minder alleen.
Hallo roos sorry voor me late reactie ik was er even vanaf maar t begon al weer helaas ik hoopte dat ik met iemand vanuit hier ff kon praten want dat helpt heel goed maar nu ik jou verhaal lees helderdt het ook wel weer wat bij mij op want ik heb ook misbruik van dichtbij meegemaakt en ben er echt helemaal gek door geworden helaas.. zou leuk zijn in contact te komen met iemand wie hetzelfde heeft maar hopelijk ben je er al vanaf groetjes
Ik ben een meisje van 21 en heb al het idee dat ik pedofiel ben sinds ik 12 ben. Deze gedachte is er ingeslopen omdat ik in bed lag en ineens terug dacht aan gebeurtenissen uit mijn jonge jeugd. Waarbij ik als jong meisje (jaar of 7/8/9) seksuele handelingen verichtte met kindjes die nog wat jonger waren dan ik (3/4). Ik had ineens het idee ‘Dat mag ik helemaal niet doen, die kindjes waren jonger dan ik. Hoezo deed ik dat?’. Ik walgde van mezelf en de gedachte dat ik pedofiel zou zijn is sindsdien niet meer uit mijn hoofd gegaan. Inmiddels weet ik: ik was zelf ook nog echt een jong kind, die geen idee had wat ze deed en reageerde op haar impulsen. Maar toch. Het blijft hangen. Inmiddels zit ik in mijn derde therapie hiervoor. Ik weet pas sinds een jaar dat meer mensen dit hebben en dat is zo’n bevrijding. Dat er zelfs een naam voor is. Ik heb last van veel meer angsten (GAS), dus ga redelijk paniekerig en stressvol door het leven. Ook is er vorig jaar ADHD bij mij ontdekt en weet ik ook nu dat OCD en angststoornissen veel vaker voorkomen bij vrouwen met ADHD. Ik heb geleerd dat alle mensen wel eens rare gedachten hebben bijvoorbeeld ‘wat als ik nu dit mes in jou steek’ ‘wat als ik nu hier naar beneden spring’. Allemaal gedachtes die heel menselijk zijn, maar ook snel weer verdwijnen bij de meesten. Maar als je dus gevoelig bent (ADHD, OCD), dan kan zo’n nare gedachte blijven hangen. En dat is dus ook bij mij jaren geleden gebeurd. Ik hoop nog steeds ooit van dit af te komen, ik heb er wel vertrouwen in. Liefs J
Bedankt voor dit artikel. Ik was hiernaar opzoek, omdat ikzelf nu in deze situatie zit. Gelukkig weet ik dat ik ook opgewonden kan worden van volwassen vrouwen en niet van een jong meisje. Ik heb een bepaald filmpje op het darkweb gezien en werd er opgewonden van. Dat heeft me ernstig aan het twijfelen gebracht. Ik voel me heel schuldig daarom, maar gelukkig door dit artikel ben ik enigszins gerustgesteld.