Eindelijk was het zover: mijn stage vol nieuwe avonturen in Antwerpen kon beginnen. Vol gezonde spanning en enthousiasme ging ik als achttienjarige de ervaring aan. Wat de belevenis uit mijn leven zou moeten worden, werd al snel een donkere periode in mijn leven.
Al snel kon ik niet meer genieten van mijn tijd in Antwerpen door de steeds opnieuw terugkerende nare gedachten en twijfels over mijn relatie, iets waar ik voorheen geen last van had gehad. Natuurlijk twijfelt iedere jonge vrouw wel eens aan haar relatie, zeker wanneer je al vanaf je zeventiende serieus met je relatie bezig bent. “Er waren zoveel andere dingen te zien in de wereld” of “Je moet nog helemaal niet vast zitten”, werd er regelmatig om mij heen geroepen. Maar mijn gedachten werden erger en erger totdat ik geen andere uitweg meer zag dan de relatie te beëindigen.
Op dit punt had ik door mijn kwetsbare situatie onbewust een dwangstoornis ontwikkelt. Helaas was ik mij hier niet van bewust, ik wist niet eens wat een dwangstoornis was.
Één van de dingen die ik deed was de hele dag bewijzen zoeken waarom ik mijn vriend nog: leuk vond, van hem hield en of ik wel bij hem moest blijven. Hoe meer bewijzen ik zocht, hoe harder de twijfel terug kwam. Helaas heb ik op dat moment mijn relatie verbroken. Want als je zo erg twijfelt over een relatie, dan moet er wel iets niet goed zitten. Of misschien was ik er nog wel niet aan toe?
Op het moment dat ik steeds somberder werd en meer last kreeg van nare, ongewenste en hardnekkige gedachten nam ik contact op met een psycholoog.
Zij opende mijn ogen en vertelde mij dat ik leed aan een dwangstoornis met sombere klachten. Ze legde me uit dat ik last had van dwanggedachten en dwanghandelingen, net zoals een persoon met smetvrees. Ik had de dwanggedachten gerelateerd aan mijn relatie. Ik voelde een golf van opluchting door mij heengaan: mijn relatie was dus niet het probleem, maar mijn obsessieve twijfel!
Vanaf het moment dat ik terug was in Nederland heb ik eenmaal per week ambulante therapie gevolgd in combinatie met medicatie. Omdat ik te weinig vooruitgang boekte, werden de therapiesessies uitgebreid naar tweemaal per week. Helaas haalde dit ook niets uit en had ik intensievere therapie nodig.
Tot op de dag van vandaag ben ik in dagbehandeling bij VUmc GGZ inGeest. Hier volg ik twee dagen per week intensieve therapie. Ik voel mij ontzettend op mijn plek, het is zo fijn om eindelijk erkenning te vinden binnen een groep. In therapie leer ik om mijn gedachten niet serieus te nemen en ze als treinen te zien. Ik sta op het perron en laat ze rustig voorbij komen.
Gelukkig heeft mijn vriend ontzettend veel geduld met mij en is hij me nooit uit het oog verloren. Ondanks dat ik de relatie heb verbroken, waren we snel weer samen. Ik merkte dat ik niet zonder hem kan en dat ik dit ook zeker niet zou willen. De twijfels kwamen door mijn dwangstoornis.
Dit bericht heeft 46 reacties
Wat een impact heeft dwang toch op je leven. Maar wat fijn dat je een goede therapieplek hebt gevonden en je vriend je steunt. Mooi blog en ook herkenbaar die gedachten.
Heel veel succes en sterkte.
Dwang heeft een verschrikkelijke impact op je leven. Het kan je zo ontzettend in de war maken. Als je weer in je dwang beland bent, weet je gewoon niet meer wat realiteit is.
Onder elke dwang zit vaak een angst. Mijn grote angst is om mensen te verliezen.
Bedankt voor je lieve woorden!
Bedankt voor jullie tijd om mijn ervaringsverhaal te lezen. Doet mij goed!
Hoi Eva,
Fijn om te lezen dat je zo op je plek bent bij de dagbehandeling.
Complimenten voor hoe je het verhaal hebt verwoord.
Ik hoop dat er snel een positief vervolgverhaal komt.
Groetjes Ramon
Jeetje Eva, wat jij hebt, heb ik al meer als 13 jaar en ik weet hoe heftig het is! Fijn dat het beter met je gaat en dat je dit blog hebt geschreven
Hoi chantal. Bedankt dat je de tijd hebt genomen om mijn blog te lezen! Hoe uit het zich bij jou precies? En ben je nog wel samen met je partner?
heb je ook de diagnose ocd? En ben je hiervoor in therapie?
Wat een vragen heb ik gelijk! Voel je vrij om ze niet of wel te beantwoorden!
Ik wens je alle sterkte toe!
Bij mij uit het zich in extreme dwanggedachten en daardoor heftige twijfel en het controleren van gevoelens! Je kan me ook mailen als je wil misscw@hotmail.com dat praat makkelijker!
Hi eva
Dat bericht van “anoniem” was ik! Vergat mn naam erbij te zetten! Dus als je eens wil mailen, dan hoor ik t wel
Hoi chantal,
ik zal zeker contact met je opnemen. Het zal dan misschien niet deze week worden, maar dan volgende week. we houden contact!
Heel veel sterkte toegewenst!
Hey,
Ik wou even zeggen tot ik deze dwang ook heb.
En dat ik ook vanalles ga denken bij mijn vriend. Ik heb al sinds mijn tiende dwang en ben nu 21 . ik hebt echt nooit de juiste hulp gehad en weet niet wat ik moet.
Beste Eva
Ik heb hetzelfde probleem. Ik neem nu ook terug medicatie en ben naar een therapeut geweest. Conclusie: dwang. Eveneens heb ik een zeer begripvolle vriend die me door en door steunt. Toch ben ik blij dat ik niet de enige ben in mijn situatie.
Hoi anoniem,
Ik kan met recht zeggen; wat een ontzettend nare en vervelend situatie. Het kan je zo ontzettend aan het twijfelen maken, met alle nare gevoelens van dien.
Ik wens je alle sterkte toe!
Hey Eva
Ik heb jou een persoonlijk mailtje gestuurd.
Groetjes en bedankt voor je begrip!
Beste Eva
Ik wou even informeren of u mijn mail ontvangen heeft? Mijn email-adres is lotgenoot82@gmail.com
Geeft u mij een seintje?
Bedankt!
Hoi Sandra,
mijn excuus. Het is er even bij ingeschoten om je een e mailtje te sturen en om deze site te lezen. Ik heb je email inderdaad ontvangen. Ik heb hem even doorgelezen en zal je vanavond of morgen even een uitgebreide mail terug sturen!
Bedankt Eva!!
Hoi eva,
Vraagje had je een persoonlijk e-mailtje gestuurd , hoop dat je dat hebt ontvangen . Anders is er wat verkeerd gegaan .
Groetjes christel
Beste Christel,
Als je de mail gisteren gestuurd hebt, kan het zijn dat het niet is aangekomen. Er waren gisteren problemen met de server waardoor onze mails niet verzonden konden worden. Mogelijk was het ook zo voor binnenkomende mails.
Zou je het nog eens willen proberen? En anders stuur maar even een mailtje naar info@dwang.eu
Groet,
Admin | Dwang.eu
Hoi christel,
ik heb je email inderdaad gelezen, maar er waren wat privé omstandigheden tussen gekomen!
Super goed dat je me mailt!
Ik stuur je een van deze dagen een reactie terug!
Herkenbaar!
Wow zeg ik heb dit idem!
Ongelooflijk ik heb zo veel meegemaakt…
Ook opgenomen geweest, vreselijk dit.
En zeldzaamheid mensen hadden om mij heen nog nooit van dit gehoord en juist daardoor nog meer twijfel en angst.
Ik snap heel erg wat je bedoeld Renske
Hoe gaat het nu met je?
Hallo,
Ja gaat redelijk, wel heel erg op en neer
Soms is het tijden leefbaar en dan ineens weer vreselijke twijfel en dan krijg ik ook enorm veel spanningen dat ik ook depri ben en veel buik en maag klachten ik leef dan enorm in mijn hoofd en pieker continu,
Zo akelig dat het ook zo echt voelt, daardoor twijfel je nog meer…
3 jaar geleden ben ik een half jaar naar dagbehandeling geweest in umcg groningen afdeling angst en dwang…
Toen was ik echt een wrak omdat ik niet wist wat me overkwam en dat het hoofd zo vreemd werkt!
Ik bedoel als ik twijfel moet er toch wat zijn?!! Heel mooi heb je dat beschreven want zo is het gevoel ook,
Ik vroeg in die tijd daar ook vaak aan mijn psycholoog weet je zeker dat het ocd is? Hij zei dan als het niet zo was had je hier niet meer gezeten hoor!
En dan nog blijven twijfelen echt zo erg!.
Maar nu gaat het al een paar maanden redelijk goed met soms 2 a 3 dagen
slecht en dan gaat het ook weer.
Hoe gaat het nu met jou?
Na heel wat google-acties ben ik op deze website, jouw blog, terecht gekomen.
En het eerste dat ik denk is: gelukkig, ik ben niet gek. De gedachte dat ik niet de enige ben die zich in een dergelijke situatie bevindt is een verlichting. Tijdelijk natuurlijk, want ondertussen blijven de piekergedachten natuurlijk gewoon doorgaan 🙂
Op dit moment ben ik 27 en ik heb meerdere keren therapie gevolgd. Dit heeft wel het e.a. geholpen, maar ik kom er nu achter – nu ik een steady baan heb, een fijn huis en de liefste vriend -, dat ik niet meer kan wegduiken in afleiding. Eerder vond ik rust in allerlei dingen die ervoor zorgden dat ik niet hoefde na te denken over mezelf. Soms waren dit ongezonde relaties, soms waren dat flirts waar ik mezelf helemaal in kon verliezen, maar ook drank en drugs hebben een hoop geholpen. Na ja… geholpen… tijdelijk dan.
Nu ik niets heb om me in te verliezen en ik wil juist genieten van het fijne leven dat ik heb, merk ik dat ik aan touwtjes ga trekken om maar weer reuring te veroorzaken. Zo twijfel ik me suf over of ik wel genoeg om mijn vriend geef en of het wel wederzijds is. Daardoor vind ik mezelf een naar persoon, waardoor ik erg op mezelf – en hem – ga letten, waardoor ik onzeker, verdrietig, bang en boos word. En juist doordat ik zo doe, heb ik nog meer reden om te piekeren.
Kunnen jullie misschien iets vertellen over de specifieke therapieën die jullie volgen/hebben gevolgd? En wat wel en wat niet helpt?
Daarnaast ben ik benieuwd in hoeverre jullie dit met je partner bespreken. Ik wil het liefst alles met hem delen en dat is ook wat hij graag wilt. Maar ik schaam me. En vind het lastig hem te vertellen over mijn twijfels, omdat ik wéét dat ze niet rationeel zijn. Ik wil uiteraard voorkomen dat hij zich onzeker gaat voelen enz.
Verder wil ik jullie, degene die dit herkennen, heel veel sterkte wensen.
Op een ontspannen hoofd!
Cheers!
Beste Suze
De behandeling van r-OCd is niet wezenlijk anders dan van andere vormen van OCD. Cognitieve gedragstherapie. Dus o.a het leren verdragen van de onrust, niet toegeven aan neigingen te controleren etc. Medicatie zo nodig.
Openheid naar je vriend lijkt mij wel belangrijk. Dat kan de klachten ook al doen afnemen. Risico is wel dat je dn steeds bevestiging bij hem gaat vragen of alles moet vertellen en dat is ook weer niet bevordelijk. Maar een goede therapeut kan wel aangeven hoe welen waar niet de partner erbij te betrekken.
Dat de twijfels niet reeel zijn weet je wel met je hoofd maar niet met je hart. Dat is het moeilijke bij dwangmatige onrust. het voelt zo echt. Sterkte.
Succes.
Nee
Hoi Suze, Dit is inmiddels al zeker 5 jaar geleden maar zou je een keer contact met mij willen opnemen? 🙂 Als je daar voor openstaat natuurlijk!
Wow, herkenbaar.
Ik wist al even dat ik dwang had maar was meer gericht op t controleren. Maar een aantal weken geleden had mijn man ineens twijfels aan ons, wilde tijd, rust en vooral niet samen zijn met mij. Deze periode was een hel, we hebben al een zoontje van 3 jaar en op dat moment 7 weken zwanger van de 2e. Hij kwam er na een tijd achter dat hij toch wel samen wilde zijn .. daarmee klaar zou je denken. Maar helaas slaat mijn dwang nu over in oncontroleerbare gedachtes. Ik twijfel over alles .. mijn vetrouwen is beschadigd waardoor ik soms van alles in mijn hoofd haal. Hij zegt wel dat er niets gebeurt is… maar ik kan t gewoon niet geloven en t beheerst alles op dit moment. Ik ben al bij een psych , dat helpt redelijk. Ik hoop zo dat die gedachtes weg gaan
Het is bijzonder dat ik nu gewoon zie dat ik niet de enige ben… Fijn dat je het deelt Eva. Twijfelen tot je gewoon niet meer weet wat je voelt en wat echt is… Jullie moeten begrijpen hoe ongelofelijk rot dit is. Mijn verhaal is, ik heb dit sinds mijn eerste relatie. Het zet zich voort in mijn andere relaties. Echter is het niet alleen relatie dwang, maar ook de standaard dwang. En waarschijnlijk herkennen jullie ook: gaat de ene dwangklacht/gedachte weg, komt de volgende. Ik loop ook bij de psycholoog/psychiater (zelfs daar twijfel ik over). Ik wil ook altijd eerlijk zijn. Ook weet ik gewoon vaak niet meer wat ik voel en ben bang mensen pijn te doen.
Heel veel sterkte iedereen, en ik hoop dat het voor iedereen beter wordt. Het is fijn om te horen dat iedereen een begripvolle partner/vriend(in) heeft, dat heb ik ook altijd zo ervaren. Trouwens, ik heb het idee dat het vooral vrouwen zijn die dit meemaken.
Ik zou er ook best graag met iemand over willen praten die hetzelfde ervaart? Zou echt fijn zijn.
Ik zou er ook echt graag eens met iemand kunnen over praten…heb het al enkele jaren 🙂 Steeds welkom voor een babbel (ik kan u mijn mail geven?).
Ja, dat lijkt mij fijn! Je kunt mailen naar Brenda-321123@outlook.com !
(Mijn naam is overigens geen Vev ? maar ik wilde eigenlijk mijn naam niet publiceren)
Ik sta open om te praten als je dat nog fijn zou vinden. 🙂
Heel goed mooi artikel, ben zo blij met dot forum, vooral omdat het ook allemaal zo echt lijkt
Is er iemand die hierover zou willen praten? Ik zit er momenteel middenin en heb ook de diagnose maar weer me echt geen raad met mezelf. Is er iemand met wie ik dit kan bespreken? Via app of iets
Beste ER,
Wat vervelend om te horen dat je je geen raad weet. Wel is het goed dat je in de gaten hebt dat het een vorm van dwang is, waar je zo’n last van hebt.
Je kunt lid worden van de OCD Facebookgroep en/of het OCD Forum, daar kunnen mensen die lijden aan dwang hun ervaringen uitwisselen. Meer info over de aanmelding vind je op deze pagina.
Als je specifieke vragen hebt, kun je ook contact opnemen met psychiater Menno Oosterhoff. Zijn contactgegevens vind je op deze pagina.
Veel sterkte!
Ben enorm content dat ik dit gevonden heb.Leg het maar eens uit en je wilt deze gedachte wel niet in je hoofd heb dit dus al 3 jaar en ben 20 jaar te samen altijd maar vragen stellen en soms gaat het dan wel en dan niet soms word je er moe van maar tis eerst begonnen met angst en hyperventileren rare gedachten maar waar kunnen ze ons helpen neem ook anti-depresivum van 5 Mg maar doe precies niet veel
Ik geloof dat ik dit ook heb het komt mij heel bekend voor.
Ik zou ook graag met iemand hierover willen praten die dit ook heeft.
Hey Cynthia,
Momenteel maak ik dit ook exact mee dus als je wil kunnen we wel contactgegevens uitwisselen?
Het lijkt mij namelijk ook wel fijn om een keer met iemand te praten die doormaakt wat ik ook doormaak.
Als er overigens nog iemand anders is die het er over wil hebben, sta ik ook voor open.
Groetjes Raymond
Hi Raymond, Cynthia,
Ik heb ook hetzelfde en zou hier ook graag over praten. Jullie kunnen me een mail sturen op sigwesson@hotmail.com.
Ik zou er graag met anderen over willen praten.
Groetjes!
Hebik ook
Hoi Cynthia! ik zou graag met je in contact willen komen..
Groetjes
Hoiik heb hetook
Heel herkenbaar voor mij, maar oh zo moeilijk om het te stoppen.
Zou je erover willen praten? Hoe jij het ervaart en ermee omgaat?
Dank voor je verhaal. Als psychosociaal therapeut ben ik deze vorm van dwang al een paar keer tegengekomen bij cliënten. Het is best heel moeilijk om ze daarna te overtuigen dat het hier toch echt om een dwang gaat. Vaak wint de twijfel heb ik gemerkt. Wat heeft jou het meest geholpen hierin?
ROCD is a nightmare. In my previous relationship there were valid reasons to have all these doubts but it’s possible to have ROCD and also be in a relationship that’s maybe not entirely okay. I was dreaming about actors, exes, other men, I was feeling the pull. But now there’s none. There’s no pull and I’m still back to similar thoughts about the nature of my relationship after all…